Mój sokole chmurnooki
Pytaj o mnie gór wysokich
Pytaj o mnie lasów mądrych
I uwolnij mnie

Mój sokole, mój przejrzysty
Pytaj o mnie nurtów bystrych
Pytaj o mnie kwiatów polnych
I uwolnij mnie, mój miły...

Jak mam pytać gwiazd w niebiosach ?
Są zazdrosne o Twój posag:
O miłości cztery skrzynie
I o dobroć Twą
Mój miły...

Jak mam pytać innych kobiet ?
Serce me odkryją w Tobie
I choć wiedzą, nie powiedzą
Nie odnajdę Cię

Mój sokole gromowładny
Pytaj o mnie stepów sławnych
Pytaj tych burzanów wonnych
I uwolnij mnie

Przez kurhany spopielałe
Przez chutory w ogniu całe
Snu już nie znam, step odmierzam
By odnaleźć Cię
Mój miły...

Jakże pytać mam księżyca ?
On się kocha w Twych źrenicach
Słońce zgoni, step zasłoni
Nie odnajdę Cię
Mój miły...

Jakże pytać mam Kozaka ?
Co na miłość chorą zapadł
On by z żalu świat podpalił
Gdyby stracił Cię...
Mnie...

Jakże pytać mam księżyca?
On się kocha w Twych źrenicach
Słońce zgoni, step zasłoni
Nie odnajdziesz mnie

My wpatrzeni, zasłuchani
Tak współcześni aż do granic
W ciemnym kinie, po kryjomu
Ocieramy łzę

Мой любимый, ясный сокол,
Ты спроси у гор высоких,
У дремучих чащ дознайся
Где найти меня...

Мой соколик, мой любимый,
Ты спроси у речек синих
У цветов в полях все вызнай,
Где найти меня...

Мой милый...

Как спрошу у звезд на небе
Что твоим приданным бредят
В нем лишь сердце, взгляд твой добрый
И любовь твоя

Мой милый...

Как спросил бы я другую
Если видно, что тоскую
И хоть знает, не расскажет,
Где найду тебя?..



Мой любимый, грозноокий
Ты спроси в степях широких
У полыни и у ветра
Где найти меня...


На пути в степи курганы
Хутора в огне пылают
Сна не зная, пыль глотая,
Я ищу тебя...


Мой милый

Как спрошу на небе месяц
Он тобою тоже грезит.
Солнце спалит, степь обманет
Где найду тебя?..


Не спрошу я у другого
Что любовью так же болен.
Он бы сжег весь мир от горя
Потеряв тебя...

Засмотревшись этой лентой
Мы сегодня, в нашем веке
В темном зале, у экрана
Не стыдимся слез...

Ваша Лиэнь.